Mox Harvardinus, cum amici fessum et somno gravem in lectulum posuissent, et luminibus remotis abiissent, se e stragulis repente projiciens, impositis altera in capite altera in ventri manibus, dolorose exclamat: -
O stomachum cruciatum!
Caput, O aegrotum!
O et vinum exsecratum,
Et damnatum potum!
Tam columna titubat
Quam funes palaestrae.
Vagum solum fit. Ub' at
Ubi sunt fenestrae?
Eheu! hei mi misero!
Poenam et non seram!
Situlam non visero
Si per noctem quaeram.
Igitur ejiciam
Super omne solum.
Read more in News
Special Notices.