Advertisement

TRILOGIA HARVARDINI.

Mox Harvardinus, cum amici fessum et somno gravem in lectulum posuissent, et luminibus remotis abiissent, se e stragulis repente projiciens, impositis altera in capite altera in ventri manibus, dolorose exclamat: -

O stomachum cruciatum!

Caput, O aegrotum!

O et vinum exsecratum,

Et damnatum potum!

Advertisement

Tam columna titubat

Quam funes palaestrae.

Vagum solum fit. Ub' at

Ubi sunt fenestrae?

Eheu! hei mi misero!

Poenam et non seram!

Situlam non visero

Si per noctem quaeram.

Igitur ejiciam

Super omne solum.

Advertisement